هزارهیی میرود، هزارهی دیگری میآید. زمان محدودهیی را که برایش ساختهایم تا بپنداریم که تحت فرمان ماست به سخره میگیرد، اما همه این مرز را خوش میدارند و از آن در هراساند. فرصت مناسبی است که سخنرانان با کلام آتشین از سرنوشت بشر بگویند و پیامآوران غضب خداوند پایان جهان و متلاشی شدن همهچیز را اعلام کنند، اما زمان با دهان دوخته، در جاودانگی و راز و رمز راه میپیماید.